Een kind is als een vlinder
in de wind
De ene vliegt hoog
de ander laag
maar ieder doet het
op zijn eigen manier
Het leven is geen competitiestrijd
Ieder kind is anders
Ieder kind is speciaal
Ieder kind is mooi

Op school hangt dit gedichtje aan de muur. Volgens een betrouwbare bron komt dit recht uit je hart, en dat het ook precies zo voelt binnen de school. Je bent zo lang zorgzaam en betrokken directeur geweest van Bs de Vlinderboom en dan na 45 jaar ga je per 1 augustus met pensioen. Met welk gevoel ?
‘45 jaar werken in het (w)onderwijs betekent elke dag verwonderen en genieten van kinderen in allerlei leeftijden. Of ze nu als peuter rondlopen, als kleuter of als leerling van groep 8, ze blijven je elke dag weer verrassen. De spontaniteit van de opmerkingen, de eerlijkheid en het vertellen zonder gêne, dat is zo mooi. Daarnaast de collega’s iedere dag weer proberen te inspireren om het beste uit zichzelf te halen en zien dat ze iedere dag hun vakmanschap laten zien in het werken met kinderen. Niet alleen leren met je hoofd, maar ook met je hart en je handen. Alle facetten en talenten aanboren om zelfvertrouwen en geloof in jezelf te creëren. Dat waren altijd mijn drijfveren en als je ziet dat dit lukt dan kun je alleen maar met trots en dankbaarheid terugkijken. Dat is ook het gevoel dat ik meeneem, naast natuurlijk talrijke herinneringen.’

Heel bijzonder is jouw oprechte aandacht voor kunst en muziek, voor de creatieve geest. Wat wil je jouw opvolger Paul Vollema meegeven op dat gebied ?
‘Wat ik Paul wil meegeven, maar dat weet hij zelf ook wel, is dat je kinderen niet eenzijdig moet benaderen. We hebben in Nederland teveel focus op leerresultaten en dan loop je al snel het risico dat er in de klas alleen gekeken wordt naar de zogenaamde basisvakken. Natuurlijk zijn die superbelangrijk, maar alleen daar aandacht voor hebben betekent scheefgroei. Je moet juist kunst in al zijn vorm, sportiviteit, muzikaliteit en spiritualiteit toevoegen in school want daardoor ontstaat evenwicht bij kinderen. Je moet de natuurlijke verwondering van kinderen gebruiken in de volle breedte en dan krijg je kinderen die met een lach en vol trots rondlopen en de wereld aankunnen.’

De Vlinderboom en Kaleidoscoop werken al jaren nauw samen, jullie doen al heel wat jaren mee met het Toon je Talent programma en ook de vakleerkracht muziek Fleur wordt door Kaleidoscoop ingezet. Volgens Milous van het kinderatelier heb jij de ‘Kunstgang’ bedacht, waar je alle kunstwerken van de leerlingen in de gang van de school kunt zien. Om op het gedicht terug te komen, ieder kind is anders, is mooi, heeft een talent. Dit draag je uit, dit is jouw visie. Is jouw visie op cultuureducatie door de jaren heen veranderd ? En op welke manier ?
‘Ja, die visie is in de loop van de jaren wel veranderd. In het begin deed je veel op gevoel, op intuïtie maar steeds meer ontdek je in de literatuur en vanuit de ervaring dat het echt werkt. Dat je kinderen echt kunt laten ontdekken waar talenten liggen en hoe je die kunt gebruiken. En daarbij wordt je gesterkt door mensen als Milous maar ook door Noël Mullers, die dit vanuit zijn muzikale overtuiging doet. Uiteraard ook door alle mensen die de school bezoeken vanuit Toon je Talent maar in dat rijtje hoort ook iemand als Jeroen van Meijel thuis, die de aanzet gaf om sport en bewegen toe te voegen. Kinderen van de Vlinderboom krijgen te maken met een pakket vol inspiratie en als je ziet dat ze zelfvertrouwen hebben bij het sporten omdat dat hun ding is, ze met meer zelfvertrouwen die moeilijke rekensom (waar ze niet zo goed in zijn) durven te gaan aanpakken. Onze vakleerkracht Engels, Anita Dikmans, geeft Engels aan kinderen van 2 jaar en blijft dit doen totdat ze 12 jaar zijn en vloeiend Engels spreken. Wat denk je dat dit met kinderen in het voortgezet onderwijs doet.’

Waar kijk je met veel plezier op terug?
‘Met veel dankbaarheid kijk ik terug naar mijn hele levensloop in het onderwijs. Op de Schans deden we dingen die niet helemaal “normaal” waren want we hadden daar veel kwetsbare kinderen Niets was te gek. Later in Borgharen, op de Maasköpkes een nieuw elan gebracht waarin mensen veel meer in hun eigen kracht geloofden. Vandaaruit de ontwikkeling en de realisatie van United World College Maastricht. Maar zeker ook het Kindcentrum De Vlinderboom waar je echt je dromen kon waarmaken omdat we echt met iets nieuws mochten beginnen.’

En waar kijk je nog naar uit ?
‘Ik kijk uit naar nieuwe mogelijkheden om mezelf te ontwikkelen maar ook om iets voor anderen te betekenen. Ik kruip voorlopig nog niet achter de geraniums, maar wil graag in een eetcafé gaan werken voor een paar dagen en ik ga vrijwilligers werk doen bij mensen in een verzorgingstehuis. Daarnaast 1 keer per 14 dagen op mijn kleindochter letten en verder alles wat ik leuk vind om te doen.’

Dank je wel Jan voor de fijne samenwerking. En voor dit mooie interview.